Alleen op de wereld.

Vandaag neem ik jullie mee op één van mijn tochten door natuur en laat ik jullie kennis maken met het Klokbeker volk die 1500 v. chr. in dit gebied leefde. Eerst een halve kilometer fietsen en dan heb je al het idee dat je alléén op de wereld ben. Rust en geen mens te bekennen.

Het eerste wat we tegen komen zijn de sprengen. Het water in de sprengen bestaat voor een groot gedeelte uit kwelwater, heel schoon grondwater dat van zelf aan de oppervlakte komt.

We gaan het hek door en het bosgebied in. 

Vanaf 1500 v. chr. leefde op de Veluwe het zogenaamde klokbekervolk, vernoemd naar de potten die ze gebruikten en die de vorm hadden van een omgekeerde kerkklok. 

Het waren jagers en verzamelaars en men begroef zijn doden in "koepelgraven". Dit zijn lage heuvels van circa 1 a 2 meter hoog en met een middellijn van 15 tot 20 meter. 

In dit gebied word je vanzelf stil . Er hangt iets speciaals hier in de lucht en ik kan er wel uren in dwalen. 

Horen jullie de vogels en 'n koekoek zingen? Nog steeds zijn we alleen en rijden dieper het bos in.

We komen bij een bosgebied waar veel bosbessen groeien en het wordt een super jaar voor de bosbes en voor mij, want bosbessen jam....heerlijk.

Op naar de leemkuil. Een leemkuil krijgt zijn water van bovenaf,  regen water dus.  Leem is een dekkende laag dat wil zeggen dat het water niet in de bodem kan weg zakken.

Hier zetten padden, kleine watersalamander , heikikker, bruine kikker en groene kikker hun eiklompen af. 

Als we geluk hebben komen we deze viervoeters tegen . Net door de blubber gewroet en nu maar lekker schuren langs een boomstronk.

Soms kom je bij de leemkuil een verrassing tegen , dit keer een exoot een koppeltje mandarijn eenden in een boom, waar ze ook in nestelen.

Nog steeds geen mens tegen gekomen en we zijn echt  "alleen op de wereld".

We gaan langs een mooi heide gebied en als de hei in bloei staat is dat een schitterend gezicht. De lichte groene bult op de achtergrond is weer een grafheuvel. Meestal zijn ze licht gekleurd in het landschap en vallen ze gelijk op[.

Je ziet hier vaak grote mierenhopen van de rode bosmier. Je kunt ze makkelijk vinden, gewoon het spoor volgen en je komt vanzelf bij de mieren hoop. Je moet nooit met je ko... op een hoop gaan zitten want mierenzuur doet behoorlijk pijn , niet van 1 mier natuurlijk !

Onder tussen komen we nog langs hele mooie plekjes waar reeën, moeflons, wilde zwijnen en vossen wonen.

Tiet om op huus oan te goane ofwel op naar huis. We komen mijn lievelings bloemetje nog tegen , lieve vrouw bedstro. Als je het plantje droogt komt er een heerlijke zoete lucht vrij,  dat komt door de cumarine die het plantje bevat.

 Vroeger werden er de strozakken mee gevuld en dat moet heerlijk hebben geroken vandaar de naam lieve vrouw bedstro.

We zijn nog steeds niemand tegen gekomen en we zijn al een paar uur op pad. Maar daar komt nu verandering in. We komen weer een beetje in de bewoonde wereld.

Nog even langs de velden met bloeiende paardenbloemen en schattige huisjes

en de tocht is voorbij.  Hopelijk hebben jullie genoten van een dagje 

"alleen op de wereld".

Vrolijke groetjes Renée